وقتی در مملکتی رهبر درست وحسابی نباشد.خوب وضعیت میشود “مصر”
وقتی در جامعه ی شیعی رهبری مدیرومدبر نباشد میشود “عراق”
وقتی در کشوری شیعه فرمانده ی استواری نداشته باشد میشود “پاکستان”
وقتی درکشوری به ظاهر مسلمان رهبر رئیس آن مملکت ؛
خود فروخته به شرق وغرب باشد میشود “ترکیه”
اما وقتی در کشوری شیعه ، رهبر باج به زمین و زمان ندهد ، با همه ی
فشارها ، سلیقه ها ، تندرو ، کندرو ، جنگ ۸ ساله ، ۳۰ سال تحریم
سیاسی و اقتصادی ، جایی برای نفس کشیدن دشمن باقی نمی ماند.
خوب آن وقت می شود ایران ، در میان حصاری از آتش جنگ های منطقه
که همه اش هم از بغض و کینه همان ۸ سال است ؛
که گرگهای زخمی پشت پرچینهایمان بی قرار زوزه می کشند …
کسی جرات ندارد به خاک ما چپ نگاه کند …
حتی مگس هایشان ( پهباد ها )
ای آقای من بعضی ها از شما انتظار دارند که با یک حکم حکومتی ؛
همه ی این دزدی ها ، رشوه ها ، ربا ها ، احتکار ها ، رانت خواری ها ،
باندهای مافیایی ها … و… را حل کنی ؛
اما تاریخ را که می خوانم می بینم ،
حضرت علی (ع) که معصوم بودند ۴ سال خواستند حق را از نا حق به
مظلوم بدهند … با او چه کردند … او که حضرت علی (ع) بود نتوانست …
همین که ما به لطف خدا با وجود شما امنیت داریم ،
سرمان پایین نیست ، دستمان دراز نیست ،
با وجود این همه تحریم … این خیلی فوق العاده است …
آه آه که بی بصیرت ها می نالند …
راستی خوب شد با حضرت رسول (ص) ؛
آن سه سال را در شعب ابی طالب نبودند …
که از گرسنگی سنگ به شکم ببندند …
خسته نباشی «آقا» که علمدار انقلابی
خسته نباشی «آقا» این همه سال که رهبری کردی ما را
نگاه می کنم به نامت و می بینم چه زیباست «خامنه ای»،
سرشار از همان حروف «خمینی» است، گیرم بایک «آه» بیشتر
نگاه می کنم به مرامت و به همین «چفیه» که همراه همیشگی شماست،
تا مبادا فراموش کنیم فکه و والفجر مقدماتی را.
خرمشهر و بیت المقدس را.
اما میدانی!
هرجا که کم می آوریم
همینکه می بینیم شما رهبر مایی آرام میشویم…
جـــــــــــــــــــــــــــــــــــــانم فـــــــــــــــــــــــــــــدای رهــــــــــــــــــبر …
